De stijging is met name in de sectoren zorg en onderwijs te zien. De groep werknemers met weinig tot geen burn-outklachten in die twee sectoren wordt in de laatste jaren steeds kleiner. Relatief stabiele sectoren zijn landbouw, bouw, industrie, bestuur, vervoer en horeca.
In 2021 was er een opvallende toename van burn-outklachten en verzuim door psychische klachten in de ICT-sector. Volgens TNO kwam dat door "de snelle veranderingen in werk door corona".
Het aantal werkgerelateerde verzuimdagen als gevolg van burn-outklachten stijgt mee: waar het in de periode van 2015-2017 constant rond de zes dagen per persoon per jaar bleef hangen, nam dit in 2018 toe naar 7,4 en in 2022 naar gemiddeld 9,1 dagen.
Prestatiedruk en constante bereikbaarheid
Sinds 2015 onderzoeken TNO en CBS op verzoek van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid trends op het gebied van burn-outklachten onder jonge werknemers.
In focusgroepen is gekeken naar achterliggende oorzaken van de klachten. Daaruit blijkt dat prestatiedruk, constante bereikbaarheid en financiële onzekerheid een grote rol spelen.
"Er staat veel druk op jongeren om het al vroeg heel goed te doen: gezond eten, sporten, sociaal leven, huis kopen, mooie inrichting, sociale media, up-to-date blijven met het nieuws en ontwikkelingen in het vakgebied, boeken lezen, hobby's", citeert het rapport een van de deelnemers.
Klachten versus diagnose
De onderzoekers hebben gekeken naar mensen met klachten, en niet specifiek naar mensen bij wie een burn-outdiagnose is gesteld en die bijvoorbeeld voor een langere periode zijn ziekgemeld door de bedrijfsarts.
Het aantal artsendiagnoses van een burn-out neemt onder jonge werknemers in de leeftijd van 18 tot 34 jaar over de jaren wel toe. In 2014 was dit 1,1 procent, in 2020 1,5 procent.